Jedwab

Jedwab zaczął być wytwarzany w Azji, na terenie Chin prawdopodobnie już ok. 5500 lat temu. Pewnego razu, według jednej z chińskich legend, cesarzowa Leizu piła herbatę pod morwowym drzewem, gdy nagle coś wpadło jej do czarki. Był to kokon, który zaczął się rozwijać, kiedy chciała go wyłowić i wyrzucić. W środku znajdował się owad. Cesarzowa zauważyła, że stworzona przez niego nić nie rwie się tak łatwo. Pomyślała, że może warto ją do czegoś wykorzystać. Legenda ta przekazywana jest do dzisiaj w wielu wersjach. Co pozostaje niezmienne - jedwab zniewala nas równie mocno, jak kiedyś naszych przodków z odległej Azji.

Przypuszcza się, że jedwabnik pochodzi ze wschodnich obszarów Azji, być może z Himalajów. Dosyć szybko został udomowiony, dlatego ciężko jest określić jego dokładne pochodzenie. Tysiące lat hodowli spowodowały, że owad ten nie jest w stanie przetrwać bez opieki człowieka. Osobniki dorosłe mają zredukowane skrzydła i nie potrafią latać. Są powolne, nie mają barw maskujących i nie wykazują odruchów chroniących ich przed drapieżnikami. Dlatego też jedwabnik nie występuje w naturze, jest obecnie hodowany na potrzeby przemysłu włókienniczego.
Larwy żywią się liśćmi drzew. Ten gatunek jedwabnika, który najczęściej jest wykorzystywany w przemyśle tekstylnym, lubi przede wszystkim morwy. Larwa przez ponad miesiąc je prawie bez przerwy, po czym zawija się w kokon. Włókno otrzymywane jest właśnie z tych kokonów. Sprężyste włókno białkowe wysnuwają z siebie różne owady, ale tylko nić jedwabników nadaje się do wykorzystania na skalę przemysłową.

Sposób pozyskiwania włókien jedwabiu składa się z kilku etapów, w wyniku których w pierwszej kolejności powstaje tzw. jedwab surowy (gręża). Jest to gruba, szorstka nitka o nikłym połysku. W dalszej kolejności powstaje tzw. jedwab odklejony – ten, który znamy, czyli włókna cieniutkie, o pięknym połysku i delikatne w dotyku. Jedwab jest jednym z najczystszych ekologicznie włókien. Do jego produkcji nie potrzeba ani pestycydów, ani nawozów, ani jakiejkolwiek innej chemii.
Ciekawostka - Samice jedwabników morwowych wydzielają feromon płciowy – bombikol, który może zwabić samca z odległości 10 km.


ZALETY JEDWABIU

Jedwab - jako surowiec o długiej historii i tradycji - kojarzony jest przede wszystkim z niezwykłą miękkością. To szlachetne włókno nadaje tkaninie niepowtarzalny chwyt oraz przyjemny dotyk. Jest również bardzo delikatny dla skóry. Ponadto jedwab idealnie sprawdza się zimą zapewniając nam ciepło, latem natomiast wykorzystujemy jego właściwości chłodzące.


PIELĘGNACJA

Ten niezwykle komfortowy i delikatny materiał wymaga delikatnej konserwacji. Pranie ręczne w specjalnych środkach do prania jedwabiu w temperaturze nie przekraczającej 30° C. Należy przy tym pamiętać, aby płyn do prania rozmieszać z wodą zanim włożymy do niej odzież. Nie należy zbyt mocno pocierać tkaniny ze względu na podatność jedwabiu na przesuw nitek w tkaninie. Jedwab należy prasować po lewej stronie przez suchą, cienką tkaninę bawełnianą przy temperaturze żelazka do 110°C. Należy unikać skroplin wody, aby nie pozostały po nich ślady.